Pracownicy emerytowani

Stanisław Bączyński urodził się 3 maja 1918 roku. Po mobilizacji w 1939 r. walczył w artylerii, a następnie jako porucznik działał w szeregach Armii Krajowej do wyzwolenia w 1945 r.

W latach 1946 - 49 studiował w Wyższej Szkole Administracyjno - Handlowej, a następnie w latach 1951 - 53 na Wydziale Handlu Wyższej Szkoły Ekonomicznej w Częstochowie, uzyskując w 1954 r. tytuł magistra ekonomii. W latach 1949 - 84 pracował jako nauczyciel akademicki w Politechnice Częstochowskiej. Przez 35 lat pracował kolejno jako asystent, wykładowca i starszy wykładowca w Katedrze a później Instytucie Matematyki prowadząc wykłady i ćwiczenia z matematyki. W Instytucie Matematyki w latach 1977 - 78 pełnił funkcję zastępcy dyrektora ds. nauczania. Był członkiem Związku byłych Uczestników Walki Zbrojnej o Niepodległość i Demokrację, Związku Nauczycielstwa Polskiego oraz PTM.

Działalność naukowa S. Bączyńskiego dotyczyła dydaktyki i pedagogiki ogólnej. Opublikował kilka prac z tego zakresu.
Za działalność w okresie okupacji hitlerowskiej otrzymał Medal za Wolność i Zwycięstwo oraz Odznakę Grunwaldzką.
Za działalność dydaktyczną, naukową, organizacyjną i społeczną odznaczony został Złotym Krzyżem Zasługi, Złotą Odznaką Zasłużonemu w Rozwoju Województwa Katowickiego, Medalem Zasłużonego dla Politechniki Częstochowskiej, nagrodami Ministra, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, oraz uhonorowany tytułem Zasłużonego Nauczyciela PRL. Od 1991 r. prowadził w Częstochowie oddział Szarych Szeregów.

Na emeryturę przeszedł w 1984 r., następnie pracował na 1/2 etatu do 1991 r. Zmarł 2 stycznia 1996 r.

Życiorys

studia

Uniwersytet Łódzki, kierunek matematyka teoretyczna na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii UŁ, ukończone w roku 1979

stopnie naukowe

doktor nauk matematycznych, na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii UŁ, 1988r.

dyscyplina naukowa

geometria algebraiczna i analityczna (residua wielowymiarowe, hipoteza jakobianowa)

dydaktyka

ćwiczenia z matematyki

Alfred Czarnota urodził się 10 lutego 1911 roku. Studiował na Wydziale Matematyczno - Przyrodniczym Uniwersytetu Poznańskiego, który ukończył w 1935 r. uzyskując tytuł magistra filozofii. Jednocześnie studiował muzykologię w Konserwatorium w Poznaniu. Od 1940 r. mieszkał w Częstochowie. W latach 1940 - 45 pracował jako kierownik działu zbytu w Częstochowskiej Fabryce Papieru. W tym czasie uczestniczył w tajnym nauczaniu i wykładał matematykę w Tajnym Uniwersytecie Ziem Zachodnich. W latach 1945 - 48 pracował w Liceum Handlowym w Częstochowie. Jednocześnie angażował się w organizację Wyższej Szkoły Administracyjno - Handlowej, w której następnie przez 3 lata pełnił funkcję prorektora i przez 5 lat - rektora. 31 lat był związany z Politechniką Częstochowską, której był organizatorem. Od 1949 r. zajmował się organizacją Katedry Matematyki, której był kierownikiem od momentu powstania w 1953 r., a następnie dyrektorem Instytutu Matematyki do 1980 r.

W Politechnice Częstochowskiej pracował kolejno na etacie profesora kontraktowego, zastępcy profesora, starszego wykładowcy i docenta prowadząc wykłady i ćwiczenia z matematyki. W 1963 r. na Wydziale Ekonomii Uniwersytetu Łódzkiego uzyskał stopień doktora nauk ekonomicznych.

Działalność naukowa docenta A. Czarnoty dotyczyła teorii liczb, zastosowania matematyki w ekonomii i demografii, dydaktyki i pedagogiki ogólnej. Opublikował kilkanaście prac z zakresu teorii liczb, był autorem kilku skryptów dla studentów oraz kilkunastu opracowań dla przemysłu z zakresu organizacji pracy.

Docent A. Czarnota pełnił wiele zaszczytnych funkcji w Uczelni i poza nią. Przez 5 lat był pełnomocnikiem rektora ds. wychowania młodzieży, 2 lata był prorektorem ds. nauczania, 24 lata - członkiem Senatu Politechniki Częstochowskiej. W latach 1969 - 72 był członkiem Rady Głównej przy Ministrze Oświaty i Szkolnictwa Wyższego oraz długoletnim wiceprezesem Górnośląskiego Oddziału PTM.
Jego pasją były szachy, różne formy zbieractwa oraz działalność literacka. Był członkiem Polskiego Związku Szachowego, Polskiego Towarzystwa Filatelistycznego, Polskiego Towarzystwa Archeologicznego i Numizmatycznego. Ośmiokrotnie był mistrzem szachowym Częstochowy, wysokie lokaty uzyskiwał w mistrzostwach Polski. Obecnie organizowane są w Częstochowie coroczne memoriały im. A. Czarnoty.

Za działalność dydaktyczną, naukową, organizacyjną i społeczną został odznaczony Nagrodami Ministra, Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzeni Polski, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, Medalem X i XXX - lecia PRL, Odznaką Tysiąclecia Państwa Polskiego, Złotą Odznaką Zasłużonemu w Rozwoju Województwa Katowickiego, nagrodą naukową miasta Częstochowy, Medalem Zasłużonego dla Politechniki Częstochowskiej, uhonorowany tytułem Zasłużonego Nauczyciela PRL.

Alfred Czarnota zmarł 10 lutego 1984 r. w Częstochowie.

Bogusława Czyżewska urodziła się 24 grudnia 1910 roku we Lwowie. W 1934 r. ukończyła studia na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie, gdzie uzyskała tytuł magistra filologii w zakresie matematyki. W 1934 roku rozpoczęła pracę w Miejskim Gimnazjum Żeńskim w Lesznie. W czasach okupacji hitlerowskiej pracowała jako laborantka w Instytucie Tyfusowym we Lwowie. Po wojnie w 1945 r. rozpoczęła pracę w Akademii Górniczo - Hutniczej w Krakowie. W 1951 r. uzyskała tytuł magistra inżyniera budownictwa lądowego.

W latach 1953 - 1976 była pracownikiem Instytutu Matematyki Politechniki Częstochowskiej. Prowadziła wykłady i ćwiczenia z matematyki.

Na emeryturę przeszła w 1976 roku.

Czesław Dyjak studiował na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii Uniwersytetu Łódzkiego, które ukończył w 1957 roku uzyskując tytuł magistra matematyki. Następnie przez 10 lat pracował w szkolnictwie. W 1967 roku rozpoczął pracę w Instytucie Matematyki Politechniki Częstochowskiej.

Pracę doktorską z zakresu równań funkcyjnych obronił w Instytucie Matematyki Politechniki Łódzkiej w 1982 r. W Politechnice Częstochowskiej prowadził wykłady i ćwiczenia z matematyki na wszystkich jej wydziałach.

W swojej pracy naukowej zajmował się równaniami funkcyjnymi nieliniowymi, o których pisał w kilkunastu artykułach naukowych opublikowanych w czasopismach krajowych i zagranicznych.
Za działalność naukową, dydaktyczną i organizacyjną otrzymał Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Odznakę Zasłużonemu w Rozwoju Województwa Katowickiego oraz nagrody Rektora Politechniki Częstochowskiej.

Na emeryturę przeszedł w 2000 roku.

Jerzy Grochulski w latach 1965 - 1970 studiował na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii Uniwersytetu Łódzkiego w Łodzi uzyskując w 1970 r. tytuł magistra matematyki. Po ukończeniu studiów podjął pracę w Instytucie Matematyki Politechniki Częstochowskiej. W 1986 r. uzyskał stopień naukowy doktora nauk matematycznych w Instytucie Matematyki Politechniki Warszawskiej za badania nad stycznością zbiorów w uogólnionych przestrzeniach metrycznych. W swojej pracy naukowej zajmował się geometrią różniczkową. Jest autorem kilkunastu publikacji w czasopismach krajowych i zagranicznych z tej tematyki.

W latach 1970 - 2009 prowadził wykłady i ćwiczenia z analizy matematycznej, algebry, topologii, statystyki i rachunku prawdopodobieństwa. Prowadził badania nad stycznością zbiorów, geometrią sympleksową, przestrzeniami różniczkowymi. Za działalność naukową, dydaktyczną i organizacyjną nagrodzony został Nagrodami Rektora Politechniki Częstochowskiej.

Na emeryturę przeszedł w 2009 roku.

Życiorys

studia

magisterskie: Uniwersytet Kijowski im. Tarasa Szewchenko, Wydział Mechaniki i Matematyki, kierunek: matematyka
doktoranckie: Uniwersytet Kijowski im. Tarasa Szewchenko, Wydział Mechaniki i Matematyki

stopnie naukowe

doktor nauk matematycznych; doktor habilitowany nauk matematycznych

dyscyplina naukowa

algebra i teoria liczb; metody obliczeniowe i modelowanie matematyczne

stanowiska

Profesor nadzwyczajny
Kierownik Zakładu Algebry Stosowanej

dydaktyka

Algebra, Algebra liniowa i geometria analityczna II, Logika matematyczna, Algebra współczesna i zastosowania, Elementy teorii liczb i kryptografii

Zmarła 6 października 2021 r.

Andrzej Kapcia w latach 1950 - 1955 odbył studia na Wydziale Matematyczno - Fizyczno - Chemicznym Uniwersytetu Poznańskiego, które ukończył z tytułem magistra matematyki. W 1968 na Uniwersytecie Jagiellońskim uzyskał stopień doktora nauk matematycznych. Pracę w Szkole Inżynierskiej w Częstochowie rozpoczął w 1954 r. Od tej pory przez 38 lat był związany z Politechniką Częstochowską. W tym czasie przez 10 lat pełnił funkcję kierownika biblioteki Katedry Matematyki, 8 lat był zastępcą dyrektora Instytutu Matematyki, 2,5 roku dyrektorem Instytutu Matematyki, 5,5 roku - kierownikiem Zakładu Analizy Matematycznej. Społecznie działał od 1957 r. w PTM, w którym przez 4 lata był członkiem Zarządu Oddziału Górnośląskiego. Jest członkiem założycielem Oddziału Częstochowskiego PTM, w którym przez 6 lat sprawował funkcję wiceprezesa, 11 lat funkcję prezesa i 6 lat członka Zarządu. Z okazji XXV-lecia Politechniki Częstochowskiej zorganizował wystawę prezentującą dorobek uczelni, a w 1987 r. był współorganizatorem Zjazdu Naukowego PTM, który odbył się w Częstochowie.

W swojej pracy naukowej zajmował się równaniami różniczkowymi zwyczajnymi. Opublikował 30 artykułów w kraju i za granicą. Jest również autorem wielu opracowań dotyczących rozwoju matematyki w regionie częstochowskim dla Oddziału Katowickiego PAN i PTM.

Za działalność naukową, dydaktyczną i wychowawczą otrzymał trzykrotnie Nagrodę Ministra, Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, Medalem Prezydenta Miasta Częstochowy, Srebrną Honorową Odznaką ZSP, Srebrnym Medalem Zasłużonemu dla Politechniki Częstochowskiej, nagrodami Rektora Politechniki Częstochowskiej.

Na emeryturę przeszedł w 1992 r. , następne przez pięć lat pracował na godzinach zleconych.
 

Tadeusz Konik studia wyższe odbył na Wydziale Matematyki Fizyki i Chemii Uniwersytetu Łódzkiego w Łodzi, które ukończył w 1970 r. uzyskując tytuł magistra matematyki. Następnie podjął pracę w Instytucie Matematyki Politechniki Częstochowskiej. Pracę doktorską z geometrii różniczkowej obronił w 1979 r. na Uniwersytecie Łódzkim.

W latach 1980 - 1984 pełnił funkcję zastępcy dyrektora Instytutu Matematyki, a w latach 1984 - 1987 zastępcy kierownika Katedry Matematyki. W latach 1988 - 1991 był kierownikiem Zakładu Geometrii Różniczkowej w Katedrze Matematyki, a następnie do 2012 r. kierownikiem Zakładu Analizy Matematycznej i Geometrii. W latach 1993 - 1998 prowadził zajęcia z wybranych zagadnień matematyki z uzdolnioną młodzieżą tzw. klasy uniwersyteckiej V Liceum Ogólnokształcącego im. Adama Mickiewicza w Częstochowie.

W swojej pracy naukowej zajmował się problemem styczności zbiorów w uogólnionych przestrzeniach metrycznych, z tej tematyki napisał monografię wydaną w serii Monografii Wydawnictwa Politechniki Częstochowskiej. Ponadto opublikował około 40 artykułów w renomowanych czasopismach krajowych i zagranicznych. Za działalność naukową, dydaktyczną i organizacyjną otrzymał Medal XXV - lecia Politechniki Częstochowskiej, Złoty Krzyż Zasługi oraz Nagrody Rektora Politechniki Częstochowskiej.

Na emeryturę przeszedł w 2012 roku.

Zofia Kowalewska studiowała na kierunku matematyka na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, które ukończyła w 1967 r. uzyskując tytuł magistra matematyki. Po studiach podjęła pracę w Instytucie Matematyki Politechniki Częstochowskiej. Pracę doktorską obroniła na Uniwersytecie Jagiellońskim uzyskując stopień doktora nauk matematycznych.

W Politechnice Częstochowskiej prowadziła wykłady i ćwiczenia z matematyki wyższej.
W swojej pracy naukowej zajmowała się dydaktyką matematyki. Z tej tematyki opublikowała kilkanaście prac naukowych w czasopismach krajowych i zagranicznych.

Za działalność naukową, dydaktyczną i organizacyjną otrzymała Nagrodę Ministra, Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Srebrną Odznakę Zasłużonemu w Rozwoju Województwa Katowickiego, Medal Zasługi dla miasta Częstochowy oraz nagrody Rektora Politechniki Częstochowskiej.

Na emeryturę przeszła w 1992 roku.

Życiorys

studia

Wydział Matematyki i Mechaniki Uniwersytetu Warszawskiego, ukończone w 1973 r.

stopnie naukowe

doktor nauk technicznych (Wydział Budowy Maszyn, 1984r.), doktor habilitowany nauk technicznych w zakresie mechaniki, (Wydział Inżynierii Mechanicznej i Informatyki, 1999r.)

dyscyplina naukowa

zastosowania matematyki w mechanice

stanowiska

profesor zw., Kierownik Zakładu Matematyki Stosowanej

dydaktyka

wykład z równań różniczkowych

nagrody

dwie nagrody zespołowe oraz jedna nagroda indywidualna Ministra Edukacji Narodowej.
Pięciokrotnie indywidualna oraz trzykrotnie zespołowa nagroda Rektora Politechniki Częstochowskiej za osiągnięcia naukowo-badawcze

członkostwo w towarzystwach naukowych

Polskie Towarzystwo Matematyczne, Gesellschaft für Angewandte Mathematik und Mechanik

Jolanta Lipińska studia wyższe ukończyła w 1974 r. uzyskując tytuł magistra matematyki na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. W 1983 r. na Wydziale Matematyki i Fizyki Politechniki Śląskiej w Gliwicach obroniła z wyróżnieniem pracę doktorską z zakresu geometrii różniczkowej. Opublikowała kilkanaście prac dotyczących pseudogrup przekształceń i uogólnionych półgrup inwersyjnych.

W Politechnice Częstochowskiej pracuje od 1984 r. prowadząc wykłady i ćwiczenia z matematyki na różnych wydziałach i kierunkach, a geometrię różniczkową na kierunku Matematyka.
Swoje zamiłowania sportowe, mające początek jeszcze w okresie studiów (pływanie długodystansowe), kontynuowała najpierw w sekcji narciarstwa biegowego AZS Politechniki Śląskiej, a od 1999 roku startując również w triatlonach. Ideę potrzeby aktywności fizycznej (niezależnie od wieku) propagowała również w swoim środowisku zawodowym będąc inicjatorką i współorganizatorką Pieszo - Rowerowych Rajdów Matematyków organizowanych dla studentów i pracowników Politechniki Częstochowskiej.

Na emeryturę przeszła w 2016 roku.

Maria Lupa ukończyła studia wyższe w roku 1976 na kierunku Matematyka na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii Uniwersytetu Łódzkiego. Stopień doktora nauk matematycznych uzyskała w Instytucie Matematyki Politechniki Łódzkiej w roku 1987.

Od 1976 roku pracowała w Instytucie Matematyki Politechniki Częstochowskiej gdzie prowadziła na kilku wydziałach wykłady i ćwiczenia z analizy matematycznej, algebry, funkcji zespolonych, analizy zespolonej oraz seminaria dyplomowe. Była promotorem 36 prac dyplomowych (licencjackich, inżynierskich i magisterskich) studentów kierunku Matematyka. W latach 2012-2019 dr Maria Lupa pełniła funkcję zastępcy dyrektora w Instytucie Matematyki.

Działalność naukowa dr Marii Lupy dotyczy problemów istnienia i jednoznaczności rozwiązań równań funkcyjnych, równań różniczkowych niecałkowitego rzędu oraz zastosowania matematyki w mechanice. Dorobek naukowy obejmuje 38 artykułów publikowanych w czasopismach naukowych oraz w materiałach konferencyjnych konferencji krajowych lub międzynarodowych.

Za działalność naukowo - dydaktyczną oraz organizacyjną została odznaczona przez Prezydenta RP Złotym Medalem za Długoletnią Służbę, otrzymała Medal Komisji Edukacji Narodowej, Medal 65-lecia Politechniki Częstochowskiej oraz kilka nagród Rektora Politechniki Częstochowskiej.

Na emeryturę przeszła w 2019 roku.

Ewa Ładyga ukończyła studia na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii Uniwersytetu Jagiellońskiego w 1980 roku uzyskując tytuł magistra informatyki. Pracę w Instytucie Matematyki Politechniki Częstochowskiej rozpoczęła w 1989 roku. W 1997 roku obroniła pracę doktorską na Wydziale Budowy Maszyn Politechniki Częstochowskiej uzyskując stopień doktora nauk technicznych.
Działalność naukowa dr Ewy Ładygi dotyczyła zastosowania matematyki w zagadnieniach technicznych. Rezultaty swojej pracy naukowej prezentowała na konferencjach krajowych i zagranicznych. Jest autorem i współautorem około 30 artykułów publikowanych w czasopismach naukowych oraz materiałach konferencyjnych.

Od 1989 roku prowadziła wykłady, ćwiczenia i laboratoria z metod numerycznych, analizy matematycznej, algebry liniowej, matematyki finansowej na kilku wydziałach Politechniki Częstochowskiej. Była promotorem 55 prac dyplomowych (magisterskich, licencjackich i inżynierskich) studentów na kierunkach Informatyka i Matematyka na Wydziale Inżynierii Mechanicznej i Informatyki.

Umiejętność indywidualnego podejścia do studenta, rzetelność i profesjonalizm w prowadzeniu zajęć z matematyki były wysoko oceniane przez studentów w corocznych ankietach dotyczących realizacji procesu dydaktycznego a także w przyznaniu jej wyróżnienia "Nobelek - dla najpopularniejszego prowadzącego ćwiczenia na Wydziale Zarządzania".

W ramach pracy społecznej na rzecz młodzieży szkół ponadgimnazjalnych prowadziła kursy z matematyki dla uczniów przygotowujących się do matury i na studia. Dr Ewa Ładyga popularyzowała matematykę prowadząc zajęcia "Matematyka na wesoło" dla dzieci szkół podstawowych w ramach Częstochowskiego Uniwersytetu Młodego Odkrywcy.

W swojej ponad trzydziestoletniej pracy w Politechnice Częstochowskiej została odznaczona przez Prezydenta RP Srebrnym Krzyżem Zasługi, otrzymała Medal Komisji Edukacji Narodowej, za szczególne osiągnięcia w dziedzinie naukowo-badawczej otrzymała indywidualną nagrodę Rektora, a za działalność organizacyjną pięć zespołowych nagród Rektora Politechniki Częstochowskiej.

Na emeryturę przeszła w 2020 roku.

Marek Ładyga ukończył studia na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii Uniwersytetu Jagiellońskiego w 1978 roku uzyskując tytuł magistra matematyki. W tym samym roku rozpoczął pracę w Instytucie Matematyki Politechniki Częstochowskiej. W 1987 roku obronił pracę doktorską na Wydziale Zarządzania i Informatyki Akademii Ekonomicznej we Wrocławiu uzyskując stopień doktora nauk ekonomicznych. W latach 1999 -2005 pełnił funkcję prodziekana na Wydziale Inżynierii Mechanicznej i Informatyki.
Działalność naukowa dr Marka Ładygi dotyczyła zastosowania matematyki w ekonomii. Jest autorem i współautorem 30 artykułów publikowanych w czasopismach naukowych oraz materiałach konferencyjnych konferencji krajowych lub międzynarodowych.

Od 1978 roku prowadził wykłady i ćwiczenia z analizy matematycznej, algebry liniowej, matematyki finansowej i ekonomii na kilku wydziałach Politechniki Częstochowskiej. Był promotorem i recenzentem kilkunastu prac dyplomowych (licencjackich, inżynierskich i magisterskich) studentów kierunku Matematyka.

W ramach pracy społecznej na rzecz młodzieży szkół ponadgimnazjalnych był współorganizatorem i prowadzącym kursy z matematyki dla uczniów przygotowujących się do matury i na studia. Jego działalność dydaktyczna była wysoko oceniana przez studentów. Jest bowiem wielokrotnym laureatem Nagrody Stowarzyszenia AISEC w kategoriach "Najlepiej prowadzący wykłady" oraz "Najlepiej prowadzący ćwiczenia&". W ramach programu "Wszechnica dla maturzystów" prowadzonego przez Politechnikę Częstochowską nagrał 6 filmów dydaktycznych dotyczących elementarnych zagadnień z matematyki.
Dr Marek Ładyga jest członkiem Polskiego Towarzystwa Matematycznego gdzie przez wiele lat był członkiem Zarządu Oddziału Częstochowskiego.

W swojej ponad czterdziestoletniej pracy w Politechnice Częstochowskiej został odznaczony przez Prezydenta RP Srebrnym Krzyżem Zasługi, Medalem Złotym za Długoletnią Służbę, Medalem za Długoletnią Pracę w Politechnice Częstochowskiej, Medalem Komisji Edukacji narodowej, za szczególne osiągnięcia w dziedzinie naukowo - badawczej otrzymał indywidualną nagrodę Rektora, a za działalność organizacyjną cztery zespołowe nagrody Rektora Politechniki Częstochowskiej.

Na emeryturę przeszedł w 2019 roku.

 

Józef Mackiewicz urodził się 15 stycznia 1909 roku w Chinach. Studiował na Wydziale Matematyczno - Przyrodniczym Uniwersytetu Poznańskiego. W latach 1953 - 1976 pracował w Instytucie Matematyki Politechniki Częstochowskiej.

Na emeryturę przeszedł w 1976 roku.

Bohdan Mochnacki studia wyższe ukończył w 1965 r. na Wydziale Mechaniczno - Energetycznym Politechniki Śląskiej w Gliwicach. W 1970 r. uzyskał stopień doktora nauk technicznych na Wydziale Mechanicznym Technologicznym Politechniki Śląskiej, a w 1974 stopień doktora habilitowanego na Wydziale Mechaniczno - Energetycznym tej samej uczelni. Tytuł naukowy profesora nauk technicznych otrzymał w 1983 r. W latach 1965 - 1994 pracował w Politechnice Śląskiej, w której był między innymi dziekanem Wydziału Matematyczno - Fizycznego i dwukrotnie prodziekanem tego wydziału.

W 1995 r. podjął pracę w Politechnice Częstochowskiej w Instytucie Matematyki i Informatyki na stanowisku profesora zwyczajnego i kierownika Zakładu Zastosowań Metod Komputerowych w Technice. W latach 1996 - 2012 pełnił obowiązki dyrektora tego Instytutu. W tym okresie w kierowanym przez Niego Zakładzie wykonano między innymi 8 prac doktorskich, 5 grantów KBN, podjęto intensywną współpracę naukową z innymi polskimi uczelniami technicznymi (Politechnika Śląska, Politechnika Opolska, AGH) oraz zagranicznymi (VUT Brno, Politechnika w Ostrawie). Profesor B. Mochnacki wypromował łącznie 11 doktorantów, 5 jego wychowanków uzyskało tytuł doktora habilitowanego, a 3 tytuły profesorskie.

Działalność naukowa prof. B. Mochnackiego dotyczyła modelowania procesów fizycznych i wykorzystania metod numerycznych w technice. Ma On również znaczne osiągnięcia naukowe w dziedzinie przepływu ciepła w organizmach żywych, analizie wrażliwości i tzw. zagadnieniach odwrotnych. Opublikował ponad 200 prac naukowych w wiodących czasopismach krajowych i zagranicznych, jest autorem lub współautorem dwóch książek, dwóch monografii, dwóch wielokrotnie wznawianych, podręczników akademickich, czterech skryptów uczelnianych, a także autorem rozdziałów w kilku wydawnictwach zbiorowych. Za prace naukowe i naukowo - badawcze został pięciokrotnie wyróżniony Nagrodą Ministra, Brązowym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzeni Polski, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, odznakami resortowymi, nagrodami Rektora Politechniki Śląskiej i Politechniki Częstochowskiej. Prof. B. Mochnacki prowadził wykłady między innymi we Włoszech, Czechach, Rosji i na Kubie, a na uczelniach krajowych - na Politechnice Śląskiej, Częstochowskiej, Opolskiej Warszawskiej i AGH w Krakowie. Obecnie zatrudniony jest w Wyższej Szkole Zarządzania Ochroną Pracy w Katowicach.

Na emeryturę przeszedł w 2012 roku.

Piotr Podgórski odbył studia na kierunku matematyka na Wydziale Matematyki i Fizyki Akademii Pedagogicznej w Krakowie w latach 1962 - 67 uzyskując tytuł magistra matematyki. Po studiach w latach 1967 - 70 pracował jako nauczyciel matematyki w IX LO w Krakowie. Następnie podjął pracę w Instytucie Matematyki Politechniki Częstochowskiej. W trakcie pracy zawodowej prowadził wykłady, seminaria i ćwiczenia z matematyki wyższej, logiki i podstaw matematyki, historii i filozofii matematyki.

W swojej pracy naukowej zajmował się matematyką finansową, zastosowaniami matematyki w elektroenergetyce oraz dydaktyką matematyki w szkole średniej i wyższej. Brał udział w konferencjach i sympozjach naukowych dotyczących wymienionej tematyki. Wielokrotnie uczestniczył w realizacji prac zleconych na rzecz przemysłu. Jest autorem 29 artykułów opublikowanych w czasopismach naukowych, współautorem książki z dydaktyki matematyki wydanej przez Wydawnictwo Szkolne i Pedagogiczne w 1977 r.

Na emeryturę przeszedł w 2009 roku.

Maciej Tkacz urodził się 16 grudnia 1948 roku. Studia wyższe odbył na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Opolu. Po uzyskaniu tytułu magistra matematyki w 1970 r. podjął pracę w Instytucie Matematyki w Politechnice Częstochowskiej. Pracę doktorską obronił w 1983 r. na Uniwersytecie Łódzkim.

Od 1981 r. do 2006 r. pełnił nieprzerwanie funkcję zastępcy dyrektora albo kierownika zmieniającej nazwę jednostki - Instytutu Matematyki, Katedry Matematyki, Instytutu Matematyki i Informatyki a ostatecznie Instytutu Matematyki.

Od 1983 r. działał w ZNP, gdzie przez dwie kadencje pełnił funkcje kolejno - sekretarza zarządu ZNP, oraz zastępcy przewodniczącego zarządu ZNP w Politechnice Częstochowskiej.
W latach 1970 - 2014 prowadził dla studentów kilku wydziałów wykłady i ćwiczenia z analizy matematycznej, algebry i matematyki finansowej. W swojej pracy naukowej zajmował się teorią bifurkacji i matematyką finansową. Jest autorem około 30 artykułów publikowanych w czasopismach krajowych i zagranicznych oraz referatów prezentowanych na konferencjach krajowych i zagranicznych.

Za działalność naukową, dydaktyczną i organizacyjną został odznaczony m.in. Złotym Krzyżem Zasługi, medalem Komisji Edukacji Narodowej, Złotym Medalem za długoletnią służbę, złotą odznaką ZNP oraz nagrodami Rektora Politechniki Częstochowskiej.

Na emeryturę przeszedł w 2014 roku.

Zmarł 14 grudnia 2023 r.

Bogusława Waligóra Klimurczyk ukończyła studia na kierunku matematyka Wydziału Matematyki Fizyki i Chemii Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie w 1975 roku uzyskując tytuł magistra matematyki. W 1975 r. podjęła pracę w Instytucie Matematyki Politechniki Częstochowskiej. W 1986 roku uzyskała tytuł doktora nauk matematycznych broniąc pracę doktorską z podstaw geometrii w Instytucie Matematyki Uniwersytetu im. M. Kopernika w Toruniu. W trakcie pracy zawodowej prowadziła wykłady i ćwiczenia z analizy matematycznej, analizy zespolonej, algebry liniowej z geometrią, statystyki matematycznej, rachunku prawdopodobieństwa i metod numerycznych.

W latach 1994 - 2005 pracowała jednocześnie w Katedrze Matematyki Akademii Techniczno Humanistycznej w Bielsku-Białej, gdzie prowadziła wykłady i ćwiczenia z matematyki, statystyki matematycznej oraz matematyki finansowej.

Od 2005 roku zaangażowana w działalność społeczną pomagając kobietom dotkniętym chorobą nowotworową. Od 2010 roku jest prezesem Stowarzyszenia Amazonki w Bielsku-Białej i pracuje jako wolontariuszka w Beskidzkim Centrum Onkologii Szpital Miejski w Bielsku-Białej. Jest absolwentką XI edycji Programu Liderzy Polsko Amerykańskiej Fundacji Wolności.

Na emeryturę przeszła w 2014 roku.

Czesław Woźniak urodził się 15 marca 1931 roku. Studia na Wydziale Budownictwa Przemysłowego i Ogólnego na Politechnice Śląskiej ukończył w 1959 r. Stopień doktora nauk technicznych otrzymał w 1961 r., a doktora habilitowanego w 1962 r. na tej samej uczelni. W 1969 r. uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego nauk matematycznych, a tytuł profesora zwyczajnego w 1997 r. W 1998 r. otrzymał tytuł doktora honoris causa Politechniki Łódzkiej, a w 2007 - Politechniki Częstochowskiej. Od 1955 roku zatrudniony był kolejno na Politechnice Śląskiej, Politechnice Łódzkiej, Uniwersytecie Warszawskim, Instytucie Podstawowych Problemów Techniki PAN w Warszawie. Od 1996 pracował w Instytucie Matematyki Politechniki Częstochowskiej, gdzie od 1998 r. był kierownikiem Zakładu Zastosowań Matematyki w Mechanice.

Działalność naukowa profesora Woźniaka dotyczyła teorii ośrodków strukturalnych, zastosowań analizy niestandardowej w mechanice, zagadnienia dynamiki kompozytowych struktur periodycznych, teorii węzłów w mechanice ośrodków ciągłych oraz uogólnienie tej teorii na problemy termo elektromechaniki.

Prof. Woźniak jest autorem 6 monografii, 9 podręczników i skryptów oraz 240 rozpraw i artykułów naukowych publikowanych w czasopismach polskich i zagranicznych. Jest promotorem 23 doktorów, 3 spośród wypromowanych uzyskały tytuł naukowy profesora. Prof. Woźniak prowadził wykłady wa Włoszech, RFN, Wielkiej Brytanii i Chinach.

Za prace naukowe i naukowo - badawcze został pięciokrotnie wyróżniony Nagrodą Ministra, dwukrotnie nagrodą Wydziału IV PAN oraz nagrodą państwową zespołową II stopnia.

Na emeryturę przeszedł w 2007 roku, zmarł w 2015 r. w Warszawie.